Odessa augustus 2013

26 Juli was het echt tijd om afscheid te nemen van het Aziatische continent. Met pijn in mijn hart vanwege alles wat wij hier mee hebben gemaakt en alle nieuwe vrienden die wij moeten achterlaten. De projecten waar wij ons nu nauw mee verbonden voelen en waar je niet meer zo maar even langs kunt gaan. Het zal jaren duren voordat wij weer voet zetten op Aziatische bodem. In ons afscheid in Nepal hebben wij de wens uitgesproken om elkaar in het jaar 2015 weer te zien. De familie Thapa blijft dicht bij ons staan vanwege het contact met hun zoon Sanjog. Wij steunen hem en zijn familie maar ook via hem de meisjes Dipika en Assika op de school. En mogelijk komen daar later nog kinderen bij. De school weet dat in noodgevallen er een beroep op ons gedaan kan worden. Sanjog is in dit alles onze betrouwbare tussenpersoon.

27 juli zijn wij aangekomen in Odessa. Een stad gelegen aan de zwarte zee in het prachtige Ukraine. Dit was eigenlijk al 2 jaar geleden afgesproken. Oud collega en vriend Bert is hier 5 jaar geleden getrouwd met zijn prachtige vrouw Irina. Dat moest gevierd worden maar ook het feit dat hij 50 werd, zijn vrouw 40, zijn dochter 18, hij 30 jaar bij het MvJ werkt, enz enz Zo waren er nog al wat reden voor een feestje en dat kun je niet beter vieren dat in de Ukraine. Alles wat verslavend is is daar goedkoop. Maar ook bv vlees koop je voor een spotprijs. bv kilo osse- of varkenshaas voor 4 a 5 euro. Dus ook veel bbq op het programma. Voor ons was het ook wel een mooie overgang van het arme azie (alhoewel dat in Thailand allemaal wel meevalt) naar het rijkere Ukraine en vandaar naar Nederland. Ook temperatuur technisch een aardige keuze. Van 38 graden en 95 % luchtvochtigheid naar een graadje of 30 met een heerlijk zeeklimaat. Ook nu verbleven wij in "dom Pavlov". Een redelijk luxe resort achtig gebeuren aan het strand. Mooie kamer en 20 meter van het strand. Wat wil je nog meer :)

Irina was al met haar dochter Kristina bij haar ouders in Odessa en Bert kwam een paar dagen na ons aan. De eerste nacht sliepen wij bij haar ouders en vader Verchenko heeft ons ook midden in de nacht van het vliegveld gehaald. Toen eerst nog even wat eten en vodka wegspoelen om vervolgens na een hele lange dag ons bed op te zoeken. De ouders van Irina zijn hele lieve mensen en erg gastvrij. In de drie keer dat wij in Odessa zijn geweest hebben wij dat altijd zo gevoeld. En gastvrij in Odessa betekend gezellig aan zitten, eten en vooral veel drinken. Daar hadden wij ons dus op ingesteld en vonden dat natuurlijk geen enkel probleem. Na Bert kwam ook oud collega en vrijgezel Fons zich nog bij ons aansluiten. Bert had op het laatste moment even een goedkoop ticket voor hem geregeld. Vanaf Nederland kun je in 4 a 6 uur in Odessa zijn. Fons moest echter via Rome (tig uur wachten) en Kiev (tig uur in de bus) naar Odessa en dat koste hem een uurtje of 30. Maar Fons kon gelukkig zelf de lol er wel van in zien en na een litertje vodka hoorde we hem er niet meer over (terug stond hem hetzelfde lot te wachten ....). In Odessa hebben wij eigenlijk maar weinig gedaan. Van het leven genieten. Mijn verjaardag gevierd en alle feestjes van Bert en zijn familie zijn op 1 superavond allemaal langs gekomen. Nu waren er veel avonden met net zo vele liters vodka. Iedereen is wel een keer verschrikkelijk dronken geweest en gewoon de volgende dag weer doorgaan. Ik kreeg een beetje flahbacks naar de betere jaren in Wervershoof tijdens de kermis, maar dat terzijde. Dagen en nachten op het strand, in een nachtclub of gewoon lekker voor het appartement. Het maakte allemaal eigenlijk niet zo veel uit. Er waren altijd vrienden en vriendinnen van Irina die er bij kwamen met eten of uitgaan. Er waren mensen speciaal overgekomen vanuit Kamchatka (10 uur vliegen). Gewoon om tijd met elkaar door te brengen. Zo moet het leven zijn.

Zoals gezegd vierde Bert de hele zwik in 1 keer groots. Een deel van Pavlov afgehuurd. Troon aan de kop van de tafel. Veel eten en nog meer drank ingeslagen en gewoon zorgen dat de alcohol flink verdampt. Vanuit Pavlov lekkere flauwe animatie waarbij Bert (de droge) een striptease act op moest voeren met een wat jongere roodkapje. Ik denk dat er 5 uur film van is geschoten en zoveel foto's zijn gemaakt dat de hema wel een paar uurtjes nodig zou hebben om alles af te drukken. Als verrassing hebben wij allemaal geld ingezameld en gezorgd dat er een mooi stukje professioneel vuurwerk de lucht in werd geschoten. Een heerlijke avond gehad die tot diep in de nacht doorging.
Natuurlijk zijn wij ook nog een paar keer Odessa zelf in geweest. Een mooie stad waarbij de oude binnenstad voor een groot deel in gerestaureerd.
Voor zo ver nog geen bbq was genutigd was er in de stad voldoende te doen en genoeg leuke restaurantjes om wat te eten en te drinken. Ook zijn wij deze keer naar de 'katacomben' geweest. Een gangenstelsel onder de stad waar in de 2e wereldoorlog het verzet zich schuilhield en van waaruit aanvallen werden uitgevoerd op de duitsers. Indrukwekkend om te zien.
Marc heeft nog een paar aanvallen uitgevoerd met ome Fons op de Mc donalds. Maar tegen zijn honger is niet aan te slepen.
Al het eten en alcohol had als keerzijde dat de kilo's er aan vlogen. Drie weken Odessa was goed voor een kilo of 5 in de plus.
In Nederland zal wel hetzelfde gebeuren dus al direct met mijzelf afgesproken dat er in Aruba weer op de lijn gelet gaat worden.

Maar drie weken is ook zo weer voorbij. Voor ons leek het net een paar dagen en dan te bedenken dat dit normailter de periode is dat je op vakantie gaat. Wat is dat toch kort ....... Veel te snel moesten wij dan ook weer afscheid nemen van Odessa en vader en moeder Verchenko. Die wij nu een hele lange tijd niet meer zullen zien.
Overal waar wij komen is het nu steed weer afscheid nemen. Hetzelfde zal straks weer gaan gebeuren in Nederland. En natuurlijk is het onze eigen keuze maar dat zijn wel lastige momenten. Zeker als je je realiseerd dat je sommige mensen mogelijk zelfs wel nooit meer zal zien.