nepal maart 13

De komende twee weken staan dus eigenlijk redelijk vast. Met elkaar reizen en Sacha en beetje laten zien wat wij hier doen en hoe mooi Nepal is.
De week voordat ze kwam zijn Petra en ik beide nog even flink ziek geweest. Was al weer een tijdje terug maar nu waren wij toch echt weer aan de beurt. Petra had medicijnen nodig en bij mij is het eigenlijk vanzelf weer beter gegaan. Net op tijd alle twee weer (redelijk) fit.
Marc is een weekje in Palpa geweest en heeft daar met de grotere jongens en een andere vrijwilliger het eerste deel van een nieuwe brug gebouwd, en de oude waar mogelijk hersteld.
Een weekje in het, tamelijk onbewoonbare deel van Nepal op een boerderij. Op de weg terug kwam hij in de buurt van Butwal vast te staan. Toen hij uit de bus op verkenning ging bleek dat ze midden op een kruispunt een bom aan het ontmantelen waren. Na wat foto's is hij maar naar een wat veiliger plek gegaan. Maar om het plein heen ( en in een straal van ongeveer 75 meter van de plek waar ze hem aan het ontmantelen waren) stonden heel veel mensen te kijken. Gelukkig is deze niet afgegaan anders waren er mogelijk veel slachtoffers gevallen.
In de hoofdstad zijn wij veel bij de kinderen van PANepal geweest. Iedere dag een aantal uurtjes spelen, huiswerk maken enz. Veel kleding kunnen geven en voor alle meiden spullen voor hun haar. Waar ze erg blij me waren. Ook zijn we met Sacha nog even langs geweest en deze week zijn wij ook nog langs geweest bij onze oude werkplek bij RAM's lower secondary school. Het blijft erg leuk om de kinderen daar iedere keer weer te zien. Ze zijn altijd erg enthousiast en willen alles weten. "is Marc al getrouwd ?", "waarom niet ? ", "wanneer gaan jullie een vrouw voor Marc zoeken ?", "en Marc sister ?" , enz enz Over 4 weken gaan wij weer heen om de kinderen een video te laten zien van hun laatste picknick. Ook gaan wij kijken of we wat educatieve software op de schoolcomputers kunnen zetten. Na een jaar hebben ze eindelijk stroom, en dus twee computers maar kunnen ze deze niet gebruiken of weten niet hoe.

Toen wij weg zouden gaan kwam net de ijsco-man (Nepalese versie) langs. Dus wij voor alle kinderen ijs kopen. Dat is een hoorntje met een soort vanille schepijs. Na 40 ijsjes was hij los en beloofde de volgende dag terug te komen voor de 20 kinderen die nog niet hadden gehad. In totaal voor 60 ijsjes was ik het gigantische bedrag kwijt van € 2,75. Daar kun je nog eens van tracteren.
Die dag zijn wij ook in de ochtend bij de familie Thapa wezen eten. Dahl-bat met je handen. Sacha had wat moeite met een berg rijst op de vroege ochtend :)
Verder zijn wij deze week met Sacha een paar toeristische plekken afgeweest en reizen wij morgen 07-03 naar Pokhara.
Er is hier , net als de vorige weken, wel weer een 2 daagse staking. Ook deze komen steeds meer voor en dat is niet goed voor Nepal. Geen winkels open, geen auto's of ander verkeer op de weg.
Het is wel bijzonder om te zien dat alle wegen leeg zijn die anders zo stamp vol zijn. Lijkt een beetje op de autoloze zondagen van vroeger. Kinderen spelen op straat, minder smog enz.
Maar even kijken hoe wij morgen bij het vliegveld komen. Meestal gaat er voor toeristen nog wel een shuttle bus vanaf de toeristenwijken.
Zelf heb ik zo ie zo een probleempje om er te komen omdat ik precies vanavond door mijn rug ging. Kan nog maar net aan lopen. Maar gelukkig had ik nog wat olifanten pain-killers en daar dan maar direct me begonnen. Ik hoop dat het morgen een beetje is gezakt :(
Vanmiddag tot slot nog naar de 'central-prison' in Kathmandu geweest. > 2200 mannelijke en 289 vrouwelijke gedetineerden. Bij de vrouwen > 20 kinderen. Ik kreeg geen exact getal van het aantal kinderen maar ik heb er meer dan 20 gezien.

Vanwege een aantal incidenten vorig jaar, waarbij bezoek vuurwapens mee hadden gesmokkeld in o.a. de liesstreek, was de toegangscontrole stevig. Niet zo goed qua organisatie als in Nederland, maar voor hier wel. Vanwege de aard van ons bezoek moesten wij ook eerst langs bij de directie. Ik kon naar binnen vanwege de aankondiging dat ik in Nederland ook bij justitie had gewerkt. Dat geloofde hij niet direct en ik werd dan ook even aan een klein verhoor onderworpen. Na een aantal bevredigende antwoorden vond hij het blijkbaar goed en kon ik met Petra mee naar binnen, maar hij wilde er zelf ook bij zijn. "No problem".
De vrouwen gevangenis lag los van het deel voor mannen. Voornamelijk vrouwelijk personeel van het slag 'bootwerker'.
Registratie, controle tassen, fouillering en vervolgens door een deur van 60 cm en 1 meter hoog. Dat was even lastig zeg maar :)
Op de unit zelf 289 vrouwen. Niet alle kinderen gezien maar wel een stuk of 20 in de leeftijd < 1 jaar tot een jaar of 8. Veel nationaliteiten. Het terrein is ongeveer 50 X 50 meter. Om het binnenplein heen de slaapvertrekken. Ook was er een klein schooltje (gefinancieerd door PANepal), een bibliotheek en een kleine winkel. De gedetineerden krijgen ook hier 700 gr gekookte rijst en 45 rupee (€ 0,40) per dag. Voor zo ver ik begreep krijgen de moeders met kinderen geen extra geld. Wij hadden veel kleding en extra voeding de gevangenis in kunnen krijgen en dat was dus meer dan welkom. Voor alle kinderen was er wat kleding. Daarnaast nog fruit kunnen geven aan iedereen. De vrouwen en de kinderen zien er redelijk uit qua gezondheid. Geen rare dingen gezien. Wel is het zo dat psychiatrisch zieke gedetineerde vrouwen tussen deze groep zitten. En al zien de kinderen er niet ondervoed of slecht uit ze zitten in een omgeving die natuurlijk veel schade veroorzaakt.
Gelukkig zijn er al veel kinderen buiten de inrichtingen opgevangen. Soms als dagopvang of permanent zoals bij PANepal.
Na een minuut of 30 gaf de directeur aan dat wij niet langer konden blijven. Indira mocht wel langer blijven om met de vrouwen te praten. Uiteindelijk mocht ik mijn fototoestel niet meenemen. De directeur bedacht zich ( na eerdere goedkeuring) op het laatste moment. Zijn personeel heeft foto's gemaakt en hij heeft beloofd dat ik die zou krijgen. Ik hoop het .......

17 maart - 14 dagen gaan gewoon erg snel om. Zeker als je veel hebt in te halen en een druk programma hebt. Sacha heeft samen met ons door Nepal gereisd en een paar belangrijke (toeristische plekken) gezien. Na Kathmandu zijn we naar Pokhara gevlogen. Lekker vakantie gehouden met een paar activiteiten. Sanjog was ook met ons mee naar Pokhara. Dat was al lang voordat Sacha kwam gepland. Sanjog had nog nooit gevlogen en dat was een kado van ons aan hem. Dus met zijn 5-en naar Pokhara. Samen de world peace pagode bezocht, devi's falls en de tempel in Phewa lake. Ook is Sacha wezen paragliden vanaf Sarangkot. Iets wat Petra en ik later nog gaan doen. Filmpje van paragliden en olifanten wassen in chitwan staan hieronder.
Na Pokhara naar Chitwan. Naar Dhruba's Sapana village. 2 nachten gebleven omdat wij enkel maar een olifanten safari wilde gaan doen. Sacha heeft in de ochtend nog een olifant gewassen en is in de middag met Marc op safari geweest. Weer een neushoorn gezien. Deze keer en neushoorn die een bad nam. Het blijven echt indrukwekkende dieren om van zo dichtbij te zien .

14 maart weer richting Kathmandu met de bus. Een dag later de stad in om wat souveniers te kopen en toen waren de twee weken al weer om. Sacha zit al in Nederland terwijl ik dit schrijf en wij zijn druk bezig met de planning voor de komende tijd. Het zag er even naar uit dat wij hier nog 3 tot 5 jaar zouden blijven om te werken. Dat is nu voor dit moment van de baan en dus maken wij ons op voor de laatste 5 maanden in Azie.
Nog een maand werken bij PANepal, een week of drie rondreizen in Nepal. Dan is de planning om via Delhi toch weer naar Thailand te vliegen. Daar en maand rond te reizen en dan 3 weken cambodja. Sihanoukville, Phnom phen en mogelijk Siem reap. Dan weer terug naar Thailand (2 weken) om vandaar het laatste deel van onze reis te beginnen. Via Bankok en Delhi naar Odessa. In Odessa een week of 3 a 4 aan de zwarte zee hangen. "wat een rot leven" ..... En dan ... zal het echt voorbij zijn. terug naar Nederland en voor ons alle drie betekend dat ook een baan zoeken en weer gaan werken...... Maar goed zo ver is het nog niet :)
Ook moeten wij nog een aantal zaken in Nepal af gaan ronden. O.a de projecten die wij steunen. Kijken hoe wij dat vanaf Nederland een beetje kunnen volgen en waar wij kunnen blijven helpen. Ook besloten om het geld wat wij over hebben niet direct te besteden maar op een Nepalese rekening te zetten zodat wij vanaf Nederland eventueel kunnen ondersteunen waar nodig en mogelijk.
Ik zal nu ook even de pagina bijwerken met onze reisroute zodat het een beetje duidelijk blijft waar wij op welk moment ongeveer zijn (voor onze volgers). Ondertussen ook begonnen met facebook, terwijl ik mij had voorgenomen dat nooit te gaan doen. Maar ik moet bekennen dat het wel handig kan zijn. Het is sneller dan een site bijwerken. Het nadeel is dat je alles twee keer moet doen.

31-03-13 wat gaat de tijd opeens snel. alhoewel wij nog 5 maanden hebben te gaan vliegen de maanden opeens om. De planning voor de komende maanden is rond en ons reisschema op de desbetreffende pagina is voor het laatst opgemaakt. Ticket Kathmandu-Bangkok, Phnom penh - Bangkok en Bangkok-Chiang mai zijn gekocht. Leuk detail was wel dat het ticket van Phnom Pehn naar Bangkok maar $ 7,- was. Daar kwam nog wel $ 38,- tax overheen. Ook de binnenlandse vlucht was voor ons 3-en maar 65 euro. Dat is net zo duur als dat wij de trein zouden nemen in Thailand. Alleen de tickets naar Odessa en van Odessa naar Nederland moeten wij nog boeken en dan is alles rond. De komende weken zijn wij in Pokhara. De laatste weken relaxen in Nepal. De twee weken daarna staan in het kader van afronden. Alles wat wij nog bij de drie projecten moeten doen zal afgerond moeten worden met de nodige reizen erbij. Ook zal er afscheid genomen moeten worden van kennissen en goede vrienden. Het afscheid zal wel erg moeilijk worden in sommige gevallen denk ik. De familie Thapa waar wij in hebben gewoond en veel mee omgaan en steunen tot Krishna en zijn kleine winkeltje waar wij zo vaak even zitten en die ook de afgelopen 1 1/2 meer ellende heeft meegemaakt dan menig Nederlander in zijn hele leven. De kinderen op school, de blinde kinderen en de kids in het opvanghuis. Allemaal mensen en kinderen die dicht bij ons staan.
Over blinden gesproken ..... een paar weken geleden was ik door mijn rug gegaan. Meer spit dan hernia klachten en heb ik mij laten behandelen door een blinde masseur. Deze worden in Nepal door engelse fysiotherapeuten opgeleid. Prima project om voor deze doelgroep toch een baan te creeren. Ik heb het echter wel geweten. Die grote (voor Nepalese begripen) grove, blinde uit zijn krachten gegroeide Nepalees heeft mij zo hard aangepakt dat ik de eerste dagen het idee had dat ik meer klachten had ipv minder. Dan toch maar liever een kleine tengere thaise :) Die lopen wel over je heen maar wegen bijna niets.
Verder zijn wij de afgelopen weken eigenlijk voornamelijk bezig geweest met onze projecten. Dit afgewisseld met lekker zonnen en koffie drinken op 1 van onze favoriete plekjes. Want het is hier gewoon tropisch warm. 25 tot 30 graden is geen uitzondering. En dan lezen wij iedere dag in de telegraaf (internet) dat het in Nederland nog steeds vriest en sneeuwt hahahahahahhaha. Dan smaakt de koffie op het terras nog lekkerder.
En in Nepal natuurlijk weer de nodige feestdagen. Te veel om op te noemen maar 1 springt er deze tijd wel uit en dat is 'holi'. Het feest van de kleuren. Vorig jaar waren wij met holi in India waar heel Delhi alle kleuren van de regenboog kreeg doordat iedereen elkaar met gekleurd tika poeder en water bekogelde. In Nepal gaat het iets rustiger maar toch met de nodige kleuren en feesten. Wij hebben deze holi vooral van veilige afstand gekeken. Marc heeft natuurlijk met alles meegedaan van vroeg tot diep in de nacht.
Afgelopen week hebben wij eindelijk kans gezien om een keer te dineren met Gyatri. Gyatri is een neef van Dhruba en van jongs af aan gesponsord door mijn ouders. Door deze sponsoring heeft zij de kans gehad om naar school te gaan en te gaan studeren. Nu behoort ze bij de beste drie studenten van heel Azie. Krijgt studies aangeboden op o.a. Harvard. Heeft haar eigen bedrijf en gaat dit jaar (op uitnodiging) naar de universiteiten van Munchen en Zurich. Fantastisch toch.
Op onze pagina's met de goede doelen staan de laatste updates. Er gebeurd echt veel de afgelopen weken en tot onze grote verassing hebben wij ook nog een plek gevonden waar wij een braille typemachine kunnen kopen voor rond de 400 euro. In Nederland zijn deze zelfde rond de 800 euro. Dat betekend ook dat wij nog naar Parasi gaan en dan nemen wij voor de kinderen ook direct zomerkleding mee. Dat was naast de typemachine hun grote wens. Ook gaan wij nog een sponsorcontact aan met de RAM school voor, in ieder geval, 3 meisjes. Op de desbetreffende pagina en later ook hier is daar meer over te vinden.
Wij hebben via een contact hier een bankrekening kunnen openen waar wij een flink bedrag achter laten. Als er nood aan de man is kunnen wij op die manier altijd direct steunen waar nodig. Geld overmaken van Nederland naar Nepal kost tussen de 30 en 60 euro per transactie en doen wij alleen als het echt niet anders kan. Dan kunnen wij in ieder geval met een gerust hard Nepal verlaten. Vanuit Nederland kunnen wij dan rustig gaan werken aan sponsoring en een nieuw project.
Oh ja ... en natuurlijk weer een baan zoeken. En wat wil ik worden dan ???? geen flauw idee. Mogelijk eerst maar een beroepskeuzetestje doen. Bij het MvJ zullen de banen wel niet meer voor het oprapen liggen hoewel daar best wel eens een leegloop kan ontstaan. Ik heb natuurlijk wel wat voorkeuren en zelfs een aantal nieuwe mogelijkheden aangeboord. En als ik helemaal niets vind ga ik wel koekjes inpakken bij de welbekende Enkhuizer koekfabriek :) Ook lekker al die gratis glacekoeken.